آثار روانی هدیه دادن

گل هدیه دادن به دیگران در بطن خود مفهوم و پیامی دارد که ایرانیان از دیرباز این مفاهیم را درک کرده‌اند. نقوش و حکاکی‌های به جامانده از دوره ساسانیان نشان می‌دهد گل دادن به دیگران در ایران باستان بسیار رواج داشته است.

در یک سرامیکی که تصویر دو بانوی ساسانی روی آن حک شده است نشان می‌دهد این دو بانو در دستشان گل مارگاریت دارند. حتی شاید قدمت این امر پسندیده به دوره قبل از هخامنشیان برسد. در دوره پادشاه هخامنشی به زنانی که بیشتر از بقیه فرزند به دنیا می‌آوردند گل و هدیه‌های دیگر داده می‌شد. دادن هدیه و به طور کلی گل هدیه دادن به دیگران بر اساس موقعیت فرهنگی و اجتماعی ملت‌ها با یکدیگر فرق می‌کند.

گل دادن به دیگران در شهرها نسبت به روستاها با یکدیگر متفاوت بوده حتی می‌توان گفت این سنت از روستاها به شهرها انتقال پیدا کرده است. در روستاها افراد به یکدیگر گل محمدی می دادند و حالا در شهرها به دلیل تنوع گل ها نوع گلی که به یکدیگر هدیه می‌دهند متفاوت است. در ایران هنوز این سنت پسندیده رواج دارد که افراد هنگام نشان دادن عشق و علاقه‌شان به به دیگری و نیز به منظور ابراز شادی شاخه و یا دسته گل هدیه می‌دهند که البته هر یک از این هدایا مفهوم خاص خود را دارند.

گل سمبل زیبایی است که تمام حواس پنجگانه ما را درگیر می‌کند.

انسان ذاتا زیبایی‌ها را دوست دارد و چون گل سمبل زیبایی و طراوت است هدیه دادن آن به دیگران همین پیام را به آنها انتقال خواهد داد. وقتی ما در یک مراسم عروسی به عروس و داماد گل هدیه می‌دهیم به نوعی پیام زندگی دوباره و دوباره متولد شدن را به آنها نوید می‌دهیم. و این نکته را القا می‌کنیم که:

تو دوباره متولد شده‌ای و چشمت را به روی زیبایی‌ها باز کرده‌ای